– Kiedy chcę namalować dzieło, cały świat przestaje istnieć. Zamykam się wtedy w sobie, aby otworzyć się na piękno, które powstaje we wnętrzu. Moja wyobraźnia zaczyna żyć moim drugim życiem – życiem artysty. Maluję to, co lubię. Skupiam się na temacie, nie zważając na to, co jest na zewnątrz. Gdy maluję pejzaż, żywą naturę – duszą i umysłem jestem właśnie tam, dokąd chcę, żeby moje dzieło zaprowadziło odbiorcę. Obraz powstaje wtedy jako cząstka mnie; tego, co widzę i czuję, czym mogę się podzielić i zainspirować innych.

Gdy ktoś prosi mnie o namalowanie obrazu dla niego, w pierwszej kolejności skupiam się na jego potrzebach – jego, jako odbiorcy. Jego uczucia są dla mnie najważniejsze. W pierwszej kolejności pytam o potrzebę posiadania obrazu. Pozwala mi to poczuć klimat, w który będzie zanurzać się zarówno odbiorca, jak i jego goście. Dalsze potrzeby to już czyste marzenia, które zawsze z pasją przelewam na płótno. A gdy kończę malować, gdy oddaję obraz – zwykle natychmiast pojawia się kolejna okazja; kolejna inspiracja; i kolejna; i kolejna.

Bo tak już jest z malowaniem.

Jak z tym tytułowym ciastkiem…